شعر زیبای امام (ره) و پاسخ دلنشین رهبری
من به خال لبت ای دوست گرفتارشدم تـو که خود خال لبی ازچه گرفتار شدی؟
چشـم بیمار تـورا دیدم و بیمار شـدم تـو طبیب همه ای ازچه تـو بیمار شدی؟
فارغ از خود شدم و کوس اناالحق بزدم تو که فارغ شده بودی ز همه کون و مکان
همـچو منصـور خریـدار سر دار شدم دار منـصور بریدی،همـه تـن دار شـدی
غم دلدار فکنده ست به جانم شـرری عشق معشوق و غم دوست،بزد برتـو شرر
که به جان آمدم و شهره بـازار شـدم ای که در قول و عمـل شهره بازار شـدی
در میخانه گشایید به رویم شب و روز مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی
که من از مسجد و از مدرسه بیزار شدم وه که بر مسجدیان نقطه پـرگـار شـدی
جـامه زهـد و ریا کنـدم و برتـن کردم خـرقـه پیـرخرابـاتی ما سیـره تـوست
خرقه پیـر خـرابـاتی و هشیـار شـدم امـت از گفـته در بـار تو هشیـار شدی
واعـظ شهـر که از پند خـود آزارم داد واعـظ شـهـر همـه عمر بـزد لاف منی
از دم رند می آلـوده مـددکار شــدم دم عیسی مسیـح،از تـو پـدیدار شدی
بگـذارید که از بتـکده یـادی بـکـنم یـادی از ما بنما ای شـده آسـوده ز غم
من که با دست بت میکده بیدار شـدم ببریدی ز همه خلق و به حق یار شدی
